muse_ic

 

Koniec

1. Goodbye New Song

1^st Verse

And now you're touching a blue door,

You turn around, see what has been before

But you still wonder, what's the next thing to try,

‘Cause you don’t dare yet, to open the door,

And say goodbye

But gradually, your mind wants to open up,

Behind the door, see it: the wine, the hand and the cups,

And you wonder, if it’s really near,

‘cause it has seemed so far, but now you see,

It’s right here

So if this is what you want,

and if this is what you regret to love so far,

Then why don’t you give it more than just a f... try,

drink it up, stop to try, quit to lie

Say - goodbye

1^st Refrain

Wanna say goodbye! To it all

Wanna say hey, hey – how are you?

Wanna wave goodbye! Bye bye

I’ve always worshipped you, didn't I - No, you didn't!

I wanna say goodbye! To it all

wanna say hey, Joe – how are you?

Wavin' goodbye! Bye bye

But you don't wanna go and you don't wanna stay

so what's the matter

so where's the key, where's the way

2^nd Verse

So you turn around and read the words in their eyes,

They seemed like a never ending puzzle, but now you realize,

‘Cause it’s all too clear, you cannot say goodbye,

Unless you drink it up, and quit to lie, and stop to try,

And say – goodbye

2. Refrain

I wanna say goodbye! To it all

Wanna say hey, Joe – how are you?

Wanna wave goodbye! Bye bye

Remember singing you, Michelle, ma belle

That's why I say goodbye! To it all

To you to me, to sow, plough to grow,

though it might sound like a teen spirit cry!

Is there a greater power than the power of

Goodbye

Bridge Refrain

Don't go away, on the thunder road stay

wandering, stay

profoundly in a different way

in the garden, the walk of life

When I say goodbye, to it all

I say hey, Susanne, love me do

And: who are you? or rather:

Are you the one who you wanna to be?

Ja cię żegnam, ja cię witam,

ja cię wołam, hej - jak się zwiesz

kikikim jesteś, jesteś

kimkokokolwiek

chciałbyś być

Who do you want you to be

'cause don't you see

 

3^rd Verse

That if this is what you want,

And if you don't want to

reject … to love

than give it

more than just a try

go for all, pass on the cup, stop to lie,

and say

Welcome in the

Goodbye New Eighth Song.

--

2. Białoczarny wierszzz

Lęk mnie boli, ogrom blokuje,

Do opuszczonej stacji dojeżdżam, czuję jak

Lęk mnie boli, ogrom blokuje,

Do siódmej stacji dojeżdżam, hamując – czuję lęk.

Wysiadam, widzę obraz za kliszą,

A w nim na czarno białe dzwony wiszą.

Ja lubię dzwony, ale takich już nie.

Idę, wspinam się więc, na górę, na dnie.

Tam przecinam rzekę, ona mnie też,

Wychodzę nieco prostszy, błądzę przez deszcz.

Gdzie ogrom boli, lęk mnie hoduje,

Ogarnąć je, młotem waląc: spróbuję.

Gdzie ogrom boli, lęk mnie psuje,

Ogarnąć je, młotem waląc: trenuję.

Ale to nie funkcjonuje, więc ...

Wsiąkam do lasu, lęk w kościach krzyczy,

Im głębiej, tym zimniej w soczewce syczy,

On

Ciągnie mnie z tyłu, odwrócić się muszę,

Choć chwieje się zewnątrz, wewnątrz go kruszę.

Patrzę na niego, lekki jak ptak,

Przeżył, odleciał, wróci rakiem wspak.

Już nie wiem czym boli, skąd promieniuje,

Mówiąc, dotykam swój cień, ah, to on mną kieruje

Wiem więc czym boli, skąd promieniuje,

Pisząc, dotykam cierń, i – decyduję.

Że opuszczam go przeskakuje

Ląduje gdzie

Ciemność, najciemniej, przenika mnie świt,

Przekształca scenerię w archaiczny mit.

Ja, obracam się śmiejąc, widzę ten plon,

Już nie dmucham na zimne, wbijam się w trzon.

Tam uderzam o ziemię, lekką jak bez,

Zniknie przez niego reszta starych zbędnych łez.

Bo lęk ten mniej boli, a ogrom buduje,

zabrudzony zielony, pytając dlaczego –

lęk ten mniej boli, a ogrom buduje,

przebudzony czerwony, pytając dlaczego –

ból ten mniej boli, a ogrom buduje,

Zdumiony, jak dziecko pytając dlaczego –

lęk mniej boli, ogrom buduje

zdumiony i spragniony

Solo

Ciemność, najciemniej, przenika mnie świt,

Przekształca materię w alchemiczny mit.

Ja obracam się, śmiejąc, widzę ten plon,

Już nie dmucham na zimne, ale wbijam się w trzon.

Tam uderzam o ziemię, lekką jak bez,

Zniknie przez niego, reszta starych łez.

Bo lęk mniej boli a ogrom buduje,

zdumiony jak dziecko pytając dlaczego lęk

dlaczego lęk mniej boli a ogrom buduje

zdumiony jak dziecko klocki go

przebudowywujesz, rekonfigurujesz, integrujesz

w ten białoczarny wierszzz 

 

......

 

3. Lżejsza ziemia

Wszystko tragiczne, chce mi się śmiać

chce mi się cieszyć, zmieniać i brać,

śmieje się z ludźmi, którzy się śmieją

wścibską to jest, czasem nadzieją

Takie to są, lasowe losy

po to ten czas, po te spiczaste ciosy

więc nie odpuszczę plucia na boki

tak i dlatego jestem wyciskam soki

Ha, teraz się śmiejesz? Rym się nie udał?

Może jednak się udał, może wzbudził, czy strudzał?

On się nie zachwieje, daleko poleci

w te siódme strony,

tam gdzie są

nasze dzieci

tam gdzie się świeci

To ja nie pójdę do szafy, pójdę po murze,

dzieciom zaśpiewam, a mur: zburzę

wpadnę w ziemię, co niesie jak fala,

kogo wywyższa, ten się oddala,

Dlatego już dosyć, dosyć migania,

stale niech świeci, stałe włączasz zmagania

zza kąta woła

wilczym swym wyciem

idę zobaczyć, idę znaleźć,

idę przeorać tę lekką, lekką ziemię w

Życię

O jaka lekka ziemia,

Lżejsza.

--

4. Czuję w październikach

 

Że nic nie jest dane by trwać

Że wszystko tu krąży by zmieniać i brać

Że ciemność ciemności jak zorza lśni

Że diabeł w czerwonych szczegółach tkwi

Że sprzeczność to ogień, rozpala twój krąg

Że pali się, pali, zbliża do rąk

Że biorą te ręce i wpychają w świat

Że dają mu, dają ciernisty kwiat

Że myśli tu rządzą, mit tworzą wasz

Że płynie w burzy okręt, nasz

Że wszystko jest wielkie, że rośnie wąż

Że wzbudzi mnie głębiej, zbyt płytko śnię – wciąż

Że nie ma mnie,

Że wreszcie jest ja

Że głębia rzeki płonie –

nie trwa nie tak

Czuję w październikach

Że deszcz świeci z morza, słońce spada z nad gór,

Że grawerują w tę glebę przeciwny wzór

Że jeden i jeden razem rodzą trzy

Tworzą w czwórkę – to siódmy przewodnik w twe sny

Że dziesięć przykazań to mało, widzisz sto,

Mnożysz dzielisz je, zostaje: Jedno

Że wdychasz to jedno w twój drżący głos

Że piszesz im, nim piszesz twój pamiętny los

Że przebijemy się w błękitny morza bezczas

Że chroni nas w biegu siódmy las

Że dźwigasz tę dźwignię i ona cię

Aż ty ona ja zobaczymy się

że nie będzie mnie, że wreszcie ty i ja

Że głębia rzeki płonie – nie trwa

Nie tak czuję w październikach

Solo

Że przebijamy się w błękitny morza bezczas

Że chroni nas w biegu siódmy las

Że dźwigamy tę dźwignię, i ona nas,
W nową przestrzeń, nowy czas.
Że nie będzie nas, bo my wszyscy tutaj.
Tą rzeką płyniemy,

Nie trwamy Nie

Tak czuję w październikach
...

Że przebijamy się w błękitny morza bezczas

Że chroni nas w biegu ósmy las

Że dźwigamy tę dźwignię, i ona nas,
Że przebijemy się w błękitny morza bezczas

Jesteś wolny, jesteś wolna,
Od prawie wszystkiego

Czuję w październikach

 

--

Friedrich Nietzsche, Also sprach Zarathustra

- Ich sage euch: man muss noch Chaos in sich haben, um einen tanzenden Stern gebären zu können. Ich sage euch: ihr habt noch Chaos in euch. -

 

5. Poesophie

Strophe 1.

Hej hej hej, siehst Du mich? Hej, hörst Du mich?

Ich schau Dich an, und hör Dir zu, und mag – mit Dir erzählen.

Aber hej, hej, hej traust Du mir,

Obwohl ich weiß, dass ich nichts weiß,

Außer dem, was ich finde

Zwischen Sokrates und den Sternen

Refrain 1

Der Poesophie

Mit meinem Glauben ganz links in der Ecke

Dort, wo ich mich seit jeher verstecke

Und falsche Widersprüche mich erschrecken

In der Poesophie.

Mit dem Vertrauen ganz links in der Ecke

Dort, wo sie seit jeher anecken

und echte Wunderwerke aufdecken,

In der Poesophie.

Strophe 2.

Hej, und nun, traust Du mir?

Dann schau mich an und hör mir zu

Dann hörst Du mich und dich – und wir erzählen

über das was ist, und warum es bleibt, in deiner meiner Welt,

Wo seine Gedichte den Himmel aufbrechen,

Wundervoll und nackt,

Zwischen dem Zimmerman und den Sternen

der Poesophie …

Refrain 2

Mit meinem Glauben ganz links in der Ecke

Dort, wo ich mich seit jeher verstecke

Und falsche Widersprüche mich erschrecken

In der Poesophie.

Mit dem Vertrauen ganz links in der Ecke

Dort, wo sie seit jeher anecken

und wahre Wunderwerke aufdecken,

Oh, in der Poesophie.

Dort bist Du

Hannah Arendt, unbedingte freie Radikale,

Du Immanuel Kant, mit den maximalen Maximen,

Sokrates, mit dem Kelch des Wissenden.

Peter Sloterdijk, auf dem Stern des übenden Asketen

Konstantin Wecker, mit den Tasten auf den rechten Köpfen,

Herbert Grönemeyer, mit dem meerdurchfluteten Menschenorbit

Leonard Cohen, mit den Pfeilen des liebkosenden Eros'

Van Morrison, mit der heilenden Stimme des Gartens

Polly Jean Harvey, mit dem alternativen Antikriegstanz,

und Deinen Häusern der Hoffnung.

Und all Ihr Anderen,

mit Euren verdichteten Lebensgedichten

der Poesophie.

Nun stehe ich hier, armer Thor,

mein kleiner Glaube ganz links in der Ecke

dort wo ich mich und dich entdecke

und falsche Widersprüche mich nicht mehr erschrecken

heute erschrecke ich sie

Mit dem Vertrauen ganz links

Und über links nach oben.

Zu den Sternen der Poesophie.

Sag', sag', sag' – zweifelst Du noch?

Ja, aber nur noch zwischen Sokrates, dem Zimmerman

Und den Sternen

 

 

---

---

7. You are born

Where are you? Where are you?

You're not here yet / But you're already

in the minds of the inexperienced

in the hope for a new morning

in the untried steps towards tomorrow

in the anticipation of future delight,

 

you are born, you are here, / it’s your time, now we care

we feel your breath, we see you cry / and now you look, your inner sigh / you are born

from the two souls, touched in free will

from the uncounted, small truths

from the vast universe, where is the beginning?

from lives, sown in an ancient dream, 

 

you are born, you are here, / it’s your time, now we care and

we feel your breath, we see you cry / now you look, and now you smile …

you are born, you are near / it’s your time, we'll share and

accomp’ny you, on your way / may you find your bay

Solo

 

into the light that lies beyond the ruthless desert

into the heart of our growing tree

into the harbour that resists the irrevocable flood,

and, like an apple orchard in bud,

you will rise / you’ll be free

we try’in to help / you to be

give you shelter / in your bay

may you find / your way

you will rise / you’ll be free

you heart will / learn to see

that like an eagle / like an eagle you can fly

we shall let the earth / be your sky

you are born 

 

You will rise / you are: free

Your heart’s guidin’ you / to breath to taste to smell to see

listen to the light / softly singing

Reach for it / now it’s your beginning ’cause

you are born

Dawno temu urodzeni / przybyliście tu / jesteś dziewczyno / jesteś chłopcu

A my z Wami na szalono zawiłych drogach gdzie wy dzień w dzień 

wstajecie, rośniecie, czujecie, idziecie / na co dzień na nowych nogach

jeszcze jedno tu na tym świecie, niezmiernie

Wy już wiecie

 

--- 

77 8^th Song to Bob

As I was walking down that road,

it was a gloomy, gloomy afternoon,

there was a song flowing from the radio

in the shabby, shabby bar, on the corner.

And I walked in

through the rusty red blue door,

and there he was standing there with her

in another corner.

the young old man and the woman

They raised their eyes

and looked at me, with a different smile, saying:

“Come over here, if you want”.

I didn't want to want, but finally I wanted, came closer

and he said,

listen

You lack the passion and belief,

You are stealing courage like a thief

Hence pack your papers no time to grieve

Get rid off the furniture before you leave – before you leave

I said: okay

And she said, no no

on the desolate row

to recognize

All the constant distractions are just alibis

Destroy, debilitate you and dazzle with lies

Guide to where your time your hope dies – your time dies.

Therefore, exchange your wishes for will for destiny? She said.

But I murmured> is there really one thing that’s meant to be?

Oh no, but cracked minds, she spoke, are flooded and see

Of one they are, and there you'll be free, maybe – however, just listen to thee

I felt easy, saying: It's like a formula, so simple simple simple, catchy, straight

but he said, no no no, life’s tangled up in blue, in vain you wait

Prayin’ for salvation, scarcely strenuous, ‘cause mate

The path is pain is a puzzle, that’s as sure as fate – no no, there is no fate

So because of this and despite the fact

That these stages here are set for you and you to enact

but although it’s no play, no game, of beginners and losers like you no lack

So why do you reject and avoid to break your back? – break your back

So finally, he said, it ain’t comin’ to an end

we're leaving now, and we won't, though we could, recommend

all you guys in the skies to whom this song is sent

Do not fear your flight,

then it'll be alright

and there will be nothing

that you can't – do

do, do, do, do, do

Then they left, waving' goodbye,

I was alone again,

but with an ancient song in my mind,

drowning the voice from the radio,

conquering my brain,

and down it was going, to the heart

it was going >>>

When your thoughts are – verified,

when your words are – signified

When your hopes are – signified, too

where your fear longs to enter –

but you deny

you decide it,

it's you to decide it

it's you to decide it

it's you to decide

If you are turning the tide, if you are turning the tide

heading left eastside,

like a raven flying, broken wing reconciled,

You are turning the tide, you are turning the tide

destroy the guns inside, destroy the guns inside,

and you are turning the tide, you are turning the tide

wandering in the high night, singing in the right height,

turn turn turn the tide (change of chords)

You are turning the tide, turn turn turn the tide

you are turning the tide, turn turn turn the tide

You are turning the tide, turn turn turn the tide

you are turning the tide, turn turn turn the tide

With him by your side with her by your by your side

you are turning the tide, turn turn turn the tide.

With him by your side

with her by your by your side

with you by my side

Leave your stepping stones behind,

something calls for you

there

where I seek, where I find,

where I write, I Rob,

From your springs, Bob

but didn't you say,

that it's getting there,

but it's not dark yet,

left in the middle of this side_

It's not dark yet

And although a hard rain's a'gonna fall

It's not dark yet

but because the people in times they're a'changin',

but most of all the eighth chimes,

the two chimes of sisters and brothers, their freedom are flashin'

your chimes of freedom are flashin'

and so it's not dark yet

… here, there, everywhere,

where the chimes

your chimes of freedom are flashing

And so you will not die,

not against your will

while you will bei singing your song

each and every one

like every grain of sand

– blowin in the wind of your blues

that's why I feel I wanna write

I wanna say I wanna sing it once:

Thank you, Bob

thank you, Bob,

so thrice

Thank you –

Bob Dylan.

It's not dark yet –

Your chimes of freedom are flashin'

And in that moment, that you are free,

how did it feel, how does it

feel to be

Back on the road again, forever young, just like a rolling woman, a man and with the love

and your aRnBe on your way oh in the eighth eighth day,

and in the eighth Song your Song,

there/ll be nothing, nothing wrong

^{in the last lost verse}

^{she whispered: if you know your song well, before you start to sing it,}

^{so sing in me, oh Muse, the} 

77 8^th Song from to you, Bob

---

Rainer Maria Rilke

Archaïscher Torso Apollos

// Wir kannten nicht sein unerhörtes Haupt,
darin die Augenäpfel reiften. Aber
sein Torso glüht noch wie ein Kandelaber,
in dem sein Schauen, nur zurückgeschraubt,

sich hält und glänzt. Sonst könnte nicht der Bug
der Brust dich blenden, und im leisen Drehen
der Lenden könnte nicht ein Lächeln gehen
zu jener Mitte, die die Zeugung trug.

Sonst stünde dieser Stein entstellt und kurz
unter der Schultern durchsichtigem Sturz
und flimmerte nicht so wie Raubtierfelle;

und bräche nicht aus allen seinen Rändern
aus wie ein Stern: denn da ist keine Stelle,
die dich nicht sieht. Du mußt dein Leben ändern.//

9. Jede Frau

Und jetzt? Willst Du Meister dir werden?

bist noch or’ndlicher Geselle

Doch jetzt willst du Meister dir werden

bist zwar guter, doch Geselle

Aber jetzt willst Dir Meister du werden

hey, Geselle, mach Dich fort

ist es nicht die Zeit Meister zu werden?

Jetzt und hier, nicht dann und dort?

Doch bevor du dein eigener Meister dir werden kannst

Willst du dich sorgen, um jedermann?

Doch bevor du dir dein Innen-Meister werden kannst

Kannst du dich lieben, und jedermann?

Und jede Frau.

Und jetzt? Willst Du Meisterin dir werden?

Bist noch fleißige Gesellin

Und jetzt willst Du Meisterin dir werden

Bist zwar kluge, doch Gesellin

Doch jetzt willst Du Meisterin dir werden

Wirf Deinen Scheinschleier hin

es ist Zeit, Meisterin zu werden

bist schon Schönheit und Königin

Doch bevor Du Meisterin dir werden kannst,

Willst Du dich sorgen, und jedermann?

Doch bevor Du dir Mensch Meisterin werden kannst

Kannst Du Dich lieben, wie jedermann?

Und jede Frau.

Solo

An diesem lichten Pfad schreibst du deinen eigenen langen Brief,

es ist der Dank an deine Meister Innen,

verneigst dich tief,

hebst deinen Kopf,

verwandelst deine Macht,

Der Geselle winkt,

die Gesellin lacht,

denn sie wollen mit

in anderer Tracht

Denn bevor Du irgendein Meister Dir werden kannst,

Willst Du dich sorgen, um jederman

Denn bevor Du Mensch Meister dir werden kannst,

kannst Du dich lieben, und jederman und jede Frau.

Kannst Du über Dich sprechen, kannst Du über dich stolpern

kannst du über dich fallen, kannst du dich – überdichwinden

und springen, kannst du über dich stürzen,

kannst du über dich steigen, kannst du dich – überdichfordern

Zu leben, kannst du über dich lachen

Trauriger Clown, Meisterdieb, spielst deine Nummer

Für jeder, jeder Mann

Für jede jede Frau

---

10. Solidarnościowo na nowo

Coś nie tylko tutaj też w naszym kraju

nie tak dzieje się

władza do drzwi dobija się

i pragnie więcej niż ma mieć

i zabiera, zakłamuje, zaostrza co nie jej

żądna kontroli nad wszystkim wszystkimi

tak ta władza konkretniej

widzę mur na nim napis

głośno czytam: sprzeciwiam się

czy za późno nie będzie

by przemyśleć że gdyby tak, gdyby tak

postawić się

co by się stało tu i wszędzie

gdzie niszczymy naszą kulejącą demokrację

dokładnie tam gdzie wielu innych z Was wymyśla już

codziennie konkretnie coś – alternatywnego

wobec każdej władzy

która zagarnia

która niszczy co nie jej

więc pytam

Jak tu myśleć, jak tu żyć

sprzeciwiać się wystarczająco

Solidarnościowo

Czy jest wolno czy jest równo

chyba nie wystarczająco

Solidarnościowo

Więc jak napisać, jak utworzyć

tę historię na nowo

Solidarnościowo

Przeciw tej wojnie

którą z góry wywołują,

narodowościowo maszerują

w twarze cynizm i pogardę plują

Przeciw tej wojnie

która w głowach rodzi się,

i maszeruje, maszeruje, maszeruje

W szaty szarej siły coraz mniej kryje się

Nienawiść jak walec przetacza się przez nasz gniew

Nasze nadzieje dokąd tym razem

Czy my wiemy czy wy wiecie czy ktoś z nas wie

gdzie ta granica jest

granica braku kontroli kumulacji władzy której nikt

przekroczyć

nie może

widzę mur na nim napis

on się sypie: sprzeciwiam się

czy za późno nie będzie

by przemyśleć że gdyby tak, gdyby tak

przestawić się

co by się stało tu i wszędzie

gdzie niszczymy naszą kulejącą demokrację

dokładnie tam gdzie wielu innych z Was stwarza

codziennie konkretnie coś

alternatywnego

wobec każdej władzy / która zagarnia / która niszczy co nie jej

Więc pytam

jak tu myśleć jak tu żyć / sprzeciwiać się wystarczająco / Solidarnościowo

czy jest wolno czy jest równo /chyba nie wystarczająco / Solidarnościowo

Więc jak napisać jak utworzyć tę historię / na nowo / Solidarnościowo

Przeciw tej wojnie / która w głowach rodzi się / I maszeruje maszeruje maszeruje

A oto, co o pierwszej Solidarności napisał Karol Modzelewski

„Rewolucja nie mieści się w racjonalnych formułkach politologów, gdyż jest zbiorowym i niecodziennym stanem ducha wielkich mas ludzkich. Ten stan ducha nie bierze się znikąd. Wyrasta z trwającej od dawna codzienności, ale jest jej zaprzeczeniem,m aktem samowyzwolenia się. Dla kilkunastu tysięcy robotników okupujących 18. sierpnia 1980 roku Stocznię Gdańską i stowarzyszone z nią zakłady, a wkrótce potem dla setek tysięcy uczestników wielkich strajków solidarnościowych w całym kraju. Wreszcie dla milionów Polaków i Polek tworzących własną działaniem lub choćby własna decyzją o przystąpieniu do związku wileką Solidarność – hasło niezależnych od partii i państwa związkó zawodowych było jak objawienie wolności, która prowadzi lud na barykady.”

Karol Modzelewski

A mur zanim runął wydał takie jeszcze słowa

Kolorowe triady / W głowach serc rodzą się

w sercach głów mnożą się / myślą, czują – decydują więc

Jak tu myśleć jak tu żyć

sprzeciwiać się wystarczająco

Solidarnościowo

Czy jest wolno czy jest równo chyba nie wystarczająco

Solidarnościowo

Więc jak napisać jak utworzyć

tę historię, i herstorię, kobieco, męsko, autentycznie

Wolno, równo / I też ale mniej narodowościowo – Solidarnościowo

Wolno, równo / Stanowczo godno pokojowo – Solidarnosciowo

Wolno, równo / hetero i homo to arcypolskie słowo – Solidarnościowo

Więc jak napisać, jak utworzyć,

staropolską historię

Na trwale, na gorąco, na nowo.

Solidar

 

---------

Jeden Osiem

Początek

Listu do K/R

……………………………………………………………………………………